'La ruta de las amaponas'..

Alcala del Jucar, et 5 mayo del anno 2015 anno domini, a las 16.00 horas

“Het feest kan beginnen, want wij zijn binnen” apten we net naar Padre y Madre Goyer… met een glas wijn in de hand (een échte Manchuela, uit Casas Ibanez, iets verder op) vanaf ons balkon met een schitterend uitzicht op het plaatsje met de mooie naam 'Alcala del Jucar'… Als apje terug kregen we een hoosbui.., de vijver op het feestterrein was overstroomd, water liep door de toch waterdichte BOGO tent.. niet te geloven… daar viel geloof ik iets in het water… hopelijk is het maar één hoosbui en droogt het weer wat op, anders wordt het in plaats van dansen, waterballet in de BOGO tent… we hopen vanuit een zonnig warm Spanje het er het beste van, horen of zien nog wel verdere beelden via whatsapp of via face-book… Nu even terug naar onze reis van vandaag, zelf opgezocht en voorbereid om op een andere manier Valencia te bereiken dan via de Camino de Levante die zo blijkt uit de beschikbare gegevens voor fietsers, laat staan tandems, niet of nauwelijks te doen is… Wat te doen…?? ik vroeg me tijdens de voorbereiding al af waarom die Camino de Levante zo'n bocht omlaag maakt, om dan via Almansa en Albacete richting SdC te gaan.. Als je vanuit La Roda een rechte streep op de kaart naar Valencia trekt, ga die dwars door een natuurreservaat, genaamd 'Reserva Nacional de Muela Cortes'.. dus dacht ik daar zoek ik via Strava.com en google Maps wel een route doorheen, zoveel mogelijk via kleine weggetjes en zo weinig mogelijk vlgs. de grotere en dus wrsch. ook drukkere N zoveel/zoveel wegen. Vandaag dus deel I van het nieuwe laatste stuk van de Camino de Levante al Jefe. Werkelijk waar een schitterende tocht.. niet te geloven wat een schoonheid we vandaag gezien hebben aan natuur.. de hele tocht luid applaus van wel op zijn minst 3 rijen dik publiek, soms wel 20 rijen dik, er werd aldoor maar geklapt, het hield maar niet op, vandaar ook de titel van onze tocht van vandaag: 'la ruta de las amaponas'..
La Roda uit ditmaal geen probleem.. een paar km verder op de CM 3106 gaf Mia aan dat de Mio anders wilde, hij wilde rechtsaf langs een duidelijk minder druk weggetje.. dus omgedraaid en dits keer naar Mia (lees Mio) geluisterd… een werkelijk schitterend fietspad, aanvankelijk geasfalteerd, omzoomd door bloeiende acaciabomen, welriekend. Deze weg ging onaangekondigd na een km. of wat over in een grindpad dat bleek te behoren bij de 'camino de la Virgen', een camino tussen La Roda en Fuensante dat je zowel met de fiets, als te voet en 'en caballo' (te paard) kon doen… wij dus met de e-bike tandem.. heeeeeerrrrrlllliiiiijjjjjkkkkk; voorbij Fuensanta een andere 'ruta' die van 'El Galapagar' (waterschildpad) die ons richting Tarazona de la Mancha bracht. Een goed begaanbaar 'hard' grindpad, alleen af en toe nattigheid door de irrigatie. Wij staken voor het eerst de rivier Júcar over en lazen op een bord dat die al eeuwenlang in gebruik was… eerst door de Romeinen en Visigoten als transportmiddel en voor het water, later door toepassing van de 'witte stroom' en nog later, nu dus, als koelwater bij diverse atoomkrachtcentrale's…. kortom deze rivier loopt hier niet net pas… en dat zagen we verder op wel… Tarazona de la Mancha voorbij richting Madrigueras via de CM 3106 die niet druk is en een brede vluchtstrook (lees fietspad) heeft.. We zoefden door Madrigueras en bereikten Mahora… tijd voor een lunchje.. meer dan de helft er zonder problemen en pijn op zitten, genietend, genietend en nogmaals genietend van de vergezichten als ook van de kortbijgezichten, weer regelmatig de berm ingedoken om te bezien wat daar nu allemaal groeit en bloeit.. Mahora… de bar leek de enige bar te zijn die open was, buiten op straat geen teken van leven, binnen in die bar een lawaai van jewelste.. 2 tafels bezet door 'kakelende' vrouwen en 1 bezet door wat mannen op leeftijd die daar al omstreeks het middaguur hun aperatiefje namen… Padre Gerardo ook hier kunnen je geluidabsorberende wanden nog van toepassing zijn! Na de 'salade mixta' en toiletbezoek door naar onze eindbestemming… Zoals ik eerder al aangaf dacht ik in een soort 'Gorges' gebied terecht te komen, dit ook al gezien de plaatsnamen in de buurt.. zoals Villalgordo del Jucar.. In Mahora even de drukke N 332 op maar gelukking gaf Mio aan dat we na 700 m. al rechtsaf konden, de een stuk rustigere CM 3106 op, geasfalteerd en bijna alleen voor ons, ik geloof dat we op een stuk van dik 20 km 3 auto's gezien hebben.. en mooi!! Aan de horizon zagen we de bergen van morgen al opdoemen. Via Bormate bereikten we Jorquera en daar begon het, het was meer dan een toetje op onze tocht van vandaag… 10 m. rechts naast de weg… een diep gat… gestopt en erin gekeken… ik hoop dat de foto's 'de Gorges' van de Júcar kunnen laten zien, adembenemend, schitterende aanblik en daarna vanaf Jorgura de tocht langs de Júcar een fietspad dat 57 km lang is (voor mountainbikers, wandelaars en 'en caballo') schitterend, schitterend en nogmaals schitt…. Zometeen moet ik foto's gaan uitzoeken die ik aan de tocht van vandaag moet toevoegen, ben benieuwd of ik kan kiezen, kan zijn dat er een hele hoop foto's geplaats worden… Ook probeer ik weer enkele video's te plaatsen maar als je die gaat bekijken, zorg dat je in een stevige stoel zit, anders word je gegarandeerd wagenziek… Ik zit terwijl ik dit schrijf, gedoucht en wel, nog na te genieten van die laatste 16 km over dat fietspad (dat wrsch. in Puente Torres begint en eindigt in Tolosa, totaal 57 km.) In Alcala del Júcar even gezocht naar het Hostal d'Ernes en door te vragen daar snel achter gekomen… Josine zit ook al weer, glad gestreken, tegenover me al lezend, in haar e-reader verzonken, uit te rusten van deze, werkelijk weer adembenemende tocht..
Hasta luego..

El Jefe..