'todo cerrado' (voor de 2-de keer)..

Villa de Don Fabrique, 02-05-’15, a las 17.00 horas

Tja, ‘t kan anders lopen… eh fietsen.. als we gedacht hadden.. Toledo uit ‘no problemas’, hadden de ruta al gezien met de rode bus en later ook nog een keer met dat treintje, das was het probleem niet.. Opwarmertje aan de overzijde van de Taag ook niet, alhoewel we tijdens de laatste km. op het kleinste verzet wel, zelfs mét volle accu, de grootste moeite hadden op boven te komen.. waren er dus ook wel aan toe om een laatste terugblik/foto van Toledo te maken.. Maar toen… het probleem wat ik op internet wel gelezen had was dat fietsers, die vanuit Valencia richting SdC gaan, meldden is dat sommige wegen zo maar ineens ophouden omdat er een nieuwe autoweg dwars over heen loopt en je dan maar moet uitzoeken hoe je verder moet; op onze camino de Califato, op weg naar d’n heilige San Antonio el Grande in Mojacar hadden we een paar keer zo’n ervaring.. Nu dus ook weer, dus toen ik eenmaal, na Camiso en Burguillos de T., dacht de goede weg gevonden te hebben, nl. de N 401 merkten we een paar 100 m. dat we de verkeerde kant op fietsten… dus weer omgedraaid en opeens, een flinke helling afgaand met zo’n km. of 50/uur, verandert die N 401 zomaar, zonder aankondiging in een 4 baans autobaan.. nondeju, of te wel op zijn Spaans ‘GOLLY, GOLLY’. Ineens vol in de remmen gaan en omdraaien was geen optie, die heuvel af, dan weer omhoog over de vluchtstrook was ook levensgevaarlijk dus via die zelfde vluchtstrook met 50km/uur naar de eerste de beste afslag toe… Daar heelhuids aangekomen bleken we weer op dezelfde rotonde uit te komen als die we eerder die dag ook al een keer onder die autobaan door richting Cobisa genomen hadden!!! Golly, Golly, Golly…. dus zagen we de kerk van Cobisa en Burguillos voor de tweede keer, ik heb ze maar 1 keer afgedrukt.. Even gestopt om te bekijken hoe we zouden kunnen voorkomen om die kerken voor de 3-de keer te zien (record met Padro Gerardo staat op 3). En jawel hoor vlgs. Mia zei de Mio dat we een scherpe bocht naar links, iets terug moesten nemen.. dat deden we en kwamen uit op een zandweg!! Wat te doen, weer omdraaien of toch doorgaan?? Gelukkig stond na enkele 10tallen meters een groot bord langs de kant, dat ik meteen vereeuwigde! ‘EL RUTA DE DON QUIJCHOTE’, de weg van San Clemente naar Toledo… Niet te geloven, mijn voor- voor- voor- vader was hier ook geweest… Dat maakte de weg een stuk lichter.. maar daardoor wel vandaag een km of 20 langer, door een weer schitterend gebied, hier doe ik het voor, lekker afzien in een schitterende omgeving, 32 graden onderweg !! lekker fietswindje tegen… Ontbijtje door de 20 km extra, pas genomen in Nambroca om, volgens de klok daar, 11.10 horas, en jawel jullie raden het al op de ‘Plaza de la Constitucion’. Daarna verder. Tegen 14.00 uur naderden we Tembleque waar ik gisteren gezien had dat er enkele hotels waren en er een, volgens het boekje ontzettend mooi bewaard gebleven, ‘Plaza Mayor’ was; daar had ik de lunch in gedachte willen nemen… geen hotel omdat we ‘pas’ 50 km. erop hadden zitten; nu dus 70 km erop zitten enne 32 graden… Villacanas zonder hotels (allemaal bezet) 17 verder op. Rijdend werkoverleg…. We besloten Tembleque te bezoeken, een hotel daar te zoeken en de rest van de dag door te brengen; dan konden we na de lunch en na de douch de 2 windmolens, ‘los molinos de Vientos’, dos replicas, vanuit de tijd van mijn voor- voor- voor vader, op ons gemak gaan bekijken, zo gezegd zo gedaan. De ‘Plaza Mayor’ is inderdaad mooi, daar in de schaduw geluncht. Bij de Oficina Turismo (cerrade na 14.00 horas) ging toevallig een werkneemster naar binnen en die gaf me een plattegrond van Tembleque waarop de 5 hotels/Hostal/Casa Rural stonden vermeld… De lunch: een salada pulpo por mi en una salada ahaumadera por mi esposa, enne omdat we toch zouden stoppen dit onder het genot van een lekker biertje in een verkeerd glas Herman (kwam wél uit de ijskast!) verorberd, Josine had een goed glas.. En omdat ik 2 benen heb, neem ik er meestal 2 na een dag fietsen. Daarna tegen 15.30 op zoek naar een hotel, eerste vol, tweede vol, derde….; toen maar op een terrasje gaan zitten bellen…..; overal naar toe fietsen en horen dat het ‘completo’ is .. is niet stemmings- en relatie- bevorderend.. na diverse telefonoos: in Tembleque alles ‘completo’ !! dan maar in de buurt gezocht en gevonden !!! Wat heet in de buurt hier!!!…. zoals boven het verslag vermeld: Villa de Don Fabrique… Casa Rural “El rincon del infante” op de Plaza Mayor, el numero 2, die had nog plek… 2 diepe zuchten, gelukkig... Maarre 29,1 km verder op !! 16.00 horas…. met dos cervezas in de been-os…
Die ‘dos Molinos de Viento’ maar niet bezocht en vanaf de weg gefotografeerd en dóór Villacanas, richting Villa de Don Fabrique…. eindelijk bereikt en daar op de ‘Plaza Mayor’ no.2 aangebeld… 1x….. 2x… en daar kwam de eigenaar, senor Juan Alcaniz, tevoorschijn, een vinger op de mond… we moesten stil zijn bij binnenkomst, het was nog siësta en enkele camino-gangers én zijn zoon lagen nog te rusten. In zijn beste Spaans maakte hij ons duidelijk dat hij eigenlijk vol zat maar in zijn ‘casa rural’ nog, in zijn privado gedeelte, een kamer voor ons over had… Dus op kousenvoeten de ‘casa’ in… even plaats genomen in de patio, ook weer idyllisch, uitpuffend, ijskoud water, wat hij ons aanbod, was welkom… Una habitacion, een kamer, een gemeenschappelijke douche waar een Fransoos (perigrino) zich nog aan het verfrissen was… Even gewacht en toen gebruik gemaakt van de douche, even later Josine ook. De was op de hand? niet nodig, zat bij de prijs in!! hij deed de was!! Vertelde tussendoor dat zijn vrouw bij haar vader was en hij dus het rijk alleen had en nodigde ons uit voor een aperitivo met kaas, ham en chips in de patio… daar zit ik nu dus, met m’n derde glas Julian Santos, una Tempranillo 2011, pratend met die Fransoos en senor Juan.. die ons het een en ander over Spanje uit de doeken doet, termen zoals ‘corrupto’ ….enne…, bittere armoe, gezinnen die niets meer te eten hebben etc.etc. Doet zijn boekje (letterlijk) open over al de perigrino’s die hier kwamen.. o.a. een zekere heer Otter uit Nederland die in 2004 hier was en vertelde dat zijn Camino naar SdC vanuit Nederland 3000 km was… (dan moet hij wel in het uiterste hoekje van Groningen gewoond hebben!!). Op een vraag van Josine hoeveel ‘perigrino’s’ hij hier in zijn huis kan hebben, volgde een verhaal over zijn ‘hoop…’; het gebouwtje achter zijn huis verbouwen tot een verblijf voor hem, zijn vrouw (als die terugkwam van zijn vrouw) en zijn zoon en dan zijn voorhuis verbouwen tot een verblijf waar hij alleen maar peri- en bici-grinos kon hebben, maarre una problema… ‘el banco’ wou hem die 25.000 Euro niet geven… dus dat blijft nog even een droom voor hem.. Verder een eetgelegenheidje te weten gekomen, een barretje vlak in de buurt dat door hem zeer wordt aanbevolen en waar we zo dadelijk dus die tapa’s zullen gaan nuttigen, die vlgs. Juan vorig jaar de eerste prijs van deze streek hebben gewonnen.
Tot zover deze lezing…

El Jefe